Παροδικότητα και Ευτυχία

"Δήλωσα ότι μου ήταν ακατανόητο, γιατί η σκέψη της παροδικότητας της ομορφιάς, να παρεμποδίζει τη χαρά που νιώθουμε μπροστά της.
Σε ότι αφορά την ομορφιά της Φύσης, που κάθε φορά την καταστρέφει ο χειμώνας, ξαναγυρίζει την επόμενη χρονιά, επομένως σε σχέση με το μήκος της ζωής μας μπορεί στην πραγματικότητα να θεωρηθεί αιώνια.
Η ομορφιά της ανθρώπινης μορφής και του ανθρώπινου προσώπου χάνεται για πάντα στην πορεία της ζωής μας, αλλά ακριβώς η εφήμερη της φύση είναι που της προσδίδει τη φρεσκάδα της γοητείας της.  Ένα λουλούδι που ανθίζει, μόνο για μια νύχτα, δε μας φαίνεται γι' αυτό λιγότερο όμορφο. Μπορεί πράγματι να έρθει μια μέρα, που οι πίνακες και τ' αγάλματα, τα οποία θαυμάζουμε σήμερα, θα γίνουν σκόνη, ή μπορεί να μας διαδεχτεί μια φυλή ανθρώπων, που δε θα κατανοούν πια τα έργα των δικών μας ποιητών και στοχαστών, ή μπορεί να φτάσει μια γεωλογική εποχή, όπου ενδεχομένως να σβήσει κάθε έμψυχη ζωή επί γης. Αφού όμως η αξία όλης αυτής της ομορφιάς και τελειότητας προσδιορίζεται μόνο από τη σημασία της για τη δική μας συναισθηματική ζωή, δε χρειάζεται να ζήσει έπειτα από μας και επομένως δεν εξαρτάται από την απόλυτή της διάρκεια."

 Σίγκμουντ Φρόυντ