Απόγευμα της Πέμπτης 25 Ιουλίου, πήγα βόλτα με άλλους έντεκα συμμαθητές μου και φίλους μου...
Η μεγάλη έκπληξη; Μέσα σε αυτούς ήταν και δύο φίλοι μου, που είχα να τους δω μήνες...
Ο Π. που πριν λίγους μήνες έφυγε για Ικαρία και πήγε εκεί σχολείο αυτή τη χρονιά, και ο Χ. που μετά το γυμνάσιο έφυγε στην Καστοριά, αφού εκεί μετατέθηκε η μητέρα του, που είναι δασκάλα, και συνεχίζει εκεί το σχολείο. Πρώτα έφυγε ο Χ. πριν δύο χρόνια και τον περασμένο Οκτώβρη ακολούθησε ο Π. Είχαμε πολύ καιρό να βρεθούμε όλοι μαζί. Τα δύο αυτά παιδιά τα γνωρίζω από το δημοτικό και είναι πολύ καλοί μου φίλοι.
Σήμερα λοιπόν, πήγαμε όλοι μαζί για bowling (δυστυχώς, δεν έκανα πολλά strike!), μετά για φαγητό και κάποιοι γυρίσαμε όλοι μαζί με τα πόδια και καθίσαμε για λίγο στην πλατεία. Στο γυρισμό, μίλησα πολύ με τους φίλους μου, που είχα πολύ καιρό να τους δω, τον Χ. και τον Π., πώς πάνε με τα μαθήματά τους, πώς τα περνάνε στο μέρος που βρίσκονται -κυρίως με τον Π. που μετακόμισε πιο πρόσφατα στην Ικαρία-, γενικότερα είχαμε να πούμε πολλά έπειτα από τόσο καιρό.
Όταν έφτασε η ώρα να πάει ο καθένας στο σπίτι του, αισθάνθηκα πόσο πολύ μου έλειψε αυτή η παρέα και πόσο όμορφα περνούσαμε όταν βρισκόμασταν όλοι μαζί. Έχω κάποιους πολύ καλούς φίλους από το δημοτικό και πραγματικά δε θέλω να τους χάσω. Με κάποιους μένουμε κοντά, με άλλους μακριά, τώρα πια. Παρ' όλα αυτά, σήμερα που βρεθήκαμε ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ύστερα που μείναμε λίγοι, είπαμε τ' αστεία μας, γελάσαμε, κάναμε πλάκα και ειλικρινά ήταν πολύ όμορφα.
Τώρα θα αναρωτιέστε γιατί σας τα λέω όλα αυτά και τα μοιράζομαι μαζί σας.
Ήθελα απλά να σας πω, να κρατάτε τους αληθινούς φίλους, όσα χιλιόμετρα και αν σας χωρίζουν, επειδή όταν συναντιέστε μαζί τους είναι σαν να είστε κάθε μέρα μαζί. Αυτή η οικειότητα, η πλάκα, το χιούμορ... Όλα αυτά δε χάνονται με το πέρασμα του χρόνου ανάμεσα στους αληθινούς φίλους.
Είναι πολύ σημαντικό να περνάς καλά με ανθρώπους που γνωρίζεις χρόνια και τους θεωρείς όχι απλά φίλους, αλλά οικογένειά σου. Γι' αυτό, δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε όταν έχουμε μακριά κάποιους καλούς μας φίλους γιατί δε μας ξεχνάνε, ούτε και εμείς βέβαια, μας έχουν στην καρδιά τους και εμείς στην δική μας και ακόμα και αν αργούμε να συναντηθούμε, όταν αυτό συμβαίνει, όλα είναι όπως παλιά.
Μου λείπουν και στεναχωριέμαι που δεν τους βλέπω συχνά, αλλά ξέρω ότι περνάνε καλά και όποτε βρισκόμαστε όλοι μαζί, και αυτοί που λείπουν και αυτοί που είμαστε εδώ, είναι υπέροχα και όλα όπως όταν ήμασταν μαζί στο σχολείο! Ήταν μια υπέροχη μέρα!!!
Μαρία
Η μεγάλη έκπληξη; Μέσα σε αυτούς ήταν και δύο φίλοι μου, που είχα να τους δω μήνες...
Ο Π. που πριν λίγους μήνες έφυγε για Ικαρία και πήγε εκεί σχολείο αυτή τη χρονιά, και ο Χ. που μετά το γυμνάσιο έφυγε στην Καστοριά, αφού εκεί μετατέθηκε η μητέρα του, που είναι δασκάλα, και συνεχίζει εκεί το σχολείο. Πρώτα έφυγε ο Χ. πριν δύο χρόνια και τον περασμένο Οκτώβρη ακολούθησε ο Π. Είχαμε πολύ καιρό να βρεθούμε όλοι μαζί. Τα δύο αυτά παιδιά τα γνωρίζω από το δημοτικό και είναι πολύ καλοί μου φίλοι.
Σήμερα λοιπόν, πήγαμε όλοι μαζί για bowling (δυστυχώς, δεν έκανα πολλά strike!), μετά για φαγητό και κάποιοι γυρίσαμε όλοι μαζί με τα πόδια και καθίσαμε για λίγο στην πλατεία. Στο γυρισμό, μίλησα πολύ με τους φίλους μου, που είχα πολύ καιρό να τους δω, τον Χ. και τον Π., πώς πάνε με τα μαθήματά τους, πώς τα περνάνε στο μέρος που βρίσκονται -κυρίως με τον Π. που μετακόμισε πιο πρόσφατα στην Ικαρία-, γενικότερα είχαμε να πούμε πολλά έπειτα από τόσο καιρό.
Όταν έφτασε η ώρα να πάει ο καθένας στο σπίτι του, αισθάνθηκα πόσο πολύ μου έλειψε αυτή η παρέα και πόσο όμορφα περνούσαμε όταν βρισκόμασταν όλοι μαζί. Έχω κάποιους πολύ καλούς φίλους από το δημοτικό και πραγματικά δε θέλω να τους χάσω. Με κάποιους μένουμε κοντά, με άλλους μακριά, τώρα πια. Παρ' όλα αυτά, σήμερα που βρεθήκαμε ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ύστερα που μείναμε λίγοι, είπαμε τ' αστεία μας, γελάσαμε, κάναμε πλάκα και ειλικρινά ήταν πολύ όμορφα.
Τώρα θα αναρωτιέστε γιατί σας τα λέω όλα αυτά και τα μοιράζομαι μαζί σας.
Ήθελα απλά να σας πω, να κρατάτε τους αληθινούς φίλους, όσα χιλιόμετρα και αν σας χωρίζουν, επειδή όταν συναντιέστε μαζί τους είναι σαν να είστε κάθε μέρα μαζί. Αυτή η οικειότητα, η πλάκα, το χιούμορ... Όλα αυτά δε χάνονται με το πέρασμα του χρόνου ανάμεσα στους αληθινούς φίλους.
Είναι πολύ σημαντικό να περνάς καλά με ανθρώπους που γνωρίζεις χρόνια και τους θεωρείς όχι απλά φίλους, αλλά οικογένειά σου. Γι' αυτό, δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε όταν έχουμε μακριά κάποιους καλούς μας φίλους γιατί δε μας ξεχνάνε, ούτε και εμείς βέβαια, μας έχουν στην καρδιά τους και εμείς στην δική μας και ακόμα και αν αργούμε να συναντηθούμε, όταν αυτό συμβαίνει, όλα είναι όπως παλιά.
Μου λείπουν και στεναχωριέμαι που δεν τους βλέπω συχνά, αλλά ξέρω ότι περνάνε καλά και όποτε βρισκόμαστε όλοι μαζί, και αυτοί που λείπουν και αυτοί που είμαστε εδώ, είναι υπέροχα και όλα όπως όταν ήμασταν μαζί στο σχολείο! Ήταν μια υπέροχη μέρα!!!
Μαρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου