Από ποιον;

Αυτό που θα ήθελα απόψε, είναι τη ζωή μου πίσω.

Αλλά δεν ξέρω από ποιον να τη ζητήσω. 

Αλκυόνη Παπαδάκη

΄Της Μαρίας Πολυδούρη

Με μιαν ασίγαστη μανία να θέλω, ό,τι μου λείπει.

Να θέλω ό,τι μου κράτησες κρυφό. 

Μαρία Πολυδούρη

Νέο Δελχί: Η πιο μολυσμένη πρωτεύουσα του κόσμου «ανέπνευσε» λόγω καραντίνας

Το lockdown που επιβλήθηκε σε πολλές χώρες του κόσμου προκειμένου να αποτραπεί η εξάπλωση του κορονοϊού μπορεί να έχει αρκετές αρνητικές επιπτώσεις, έχει όμως και μία πολύ θετική. Μείωσε δραστικά τη μόλυνση του περιβάλλοντος, καθαρίζοντας τον αέρα που αναπνέουμε.

Για παράδειγμα, από την ημέρα που επιβλήθηκαν τα μέτρα και μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, η συγκέντρωση του διοξείδιου του αζώτου (ΝΟ2) μειώθηκε κατά περίπου 54% στο Παρίσι και περίπου 45% στη Μαδρίτη, Μιλάνο και Ρώμη, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος. Η μείωση των τιμών των ρύπων όμως, δεν αφορά μόνο την Ευρώπη αλλά και κάθε μέρος του πλανήτη.

Στο Νέο Δελχί, για παράδειγμα, που έχει χαρακτηριστεί ως η πιο μολυσμένη πρωτεύουσα στον κόσμο για δύο συνεχείς χρονιές, 2018 και 2019, η ατμόσφαιρα έχει καθαρίσει πολύ, από τότε που εφαρμόστηκαν τα μέτρα για να αποτραπεί η εξάπλωση του κορονοϊού (παύση των μετακινήσεων, των μεταφορών, των οικοδομικών δραστηριοτήτων, της λειτουργίας εργοστασίων κ.λ.π.).

Πιο συγκεκριμένα, στις πρώτες 25 μέρες του lockdown που ξεκίνησε στις 22 Μαρτίου, η συγκέντρωση δηλητηριωδών σωματιδίων PM2.5/κυβικό μέτρο αέρα βρισκόταν κατά μέσο όρο στο 44,18 ενώ από τις 22 Μαρτίου μέχρι τις 15 Απριλίου του προηγούμενου έτους ήταν στο 81,88. Να σημειωθεί ότι, η IQ AirVisual, η ελβετική οργάνωση που συγκεντρώνει στοιχεία για την ποιότητα του αέρα παγκοσμίως, ανέφερε ότι, ο μέσος όρος της ετήσιας συγκέντρωσης PM2.5 /κυβικό μέτρο αέρα, το 2019, ήταν στο 98,6.

Η μείωση είναι πραγματικά εντυπωσιακή! Οι κάτοικοι του Νέου Δελχί όπως και άλλων μεγαλουπόλεων της Ινδίας, έχουν συνηθίσει εδώ και αρκετά χρόνια, να βλέπουν για πολλούς μήνες του χρόνου, τον ουρανό της πόλης τους, καλυμμένο με μια πυκνή γκρίζα αιθαλομίχλη. Η καραντίνα όμως, ήρθε και άλλαξε την κατάσταση, καθαρίζοντας την ατμόσφαιρα από τη ρύπανση.
Οι αρχές της Ινδίας έχουν δηλώσει ότι τα μέτρα θα εφαρμοστούν τουλάχιστον μέχρι τις 3 Μαΐου, με τους ειδικούς να εκφράζουν την ανησυχία τους ότι, με την άρση των μέτρων, η ποιότητα του αέρα θα υποβαθμιστεί και πάλι.  

Αναδημοσίευση από: https://enallaktikidrasi.com

«Και τι αξία θα είχε η ζωή χωρίς επιθυμίες;» | Μενέλαος Λουντέμης

 Αν είχαμε όσα θέλαμε, τι θα μας έλειπε;
… Και αν δεν μας έλειπε τίποτα, τι θα επιθυμούσαμε;
… Και τι αξία θα είχε η ζωή χωρίς επιθυμίες;

Μενέλαος Λουντέμης

Να επιθυμείς.. να επιθυμείς αυτά που σου έχουν λείψει, γιατί ίσως τώρα καταλαβαίνεις την αξία τους.. γιατί ίσως τώρα δεν τα θεωρείς δεδομένα.. γιατί ίσως τώρα αντιλαμβάνεσαι την σημαντικότητά τους στη ζωή σου..

Να επιθυμείς αυτό που λαχταράς και να το προσφέρεις στον εαυτό σου απλόχερα, γιατί πρέπει να φροντίζουμε τον ψυχισμό μας…

Και ακόμα και αν δεν στο μάθανε, να το μάθεις εσύ στον εαυτό σου… να μην παραπονιέσαι, να προσπαθείς να βρεις λύσεις, γιατί έτσι θα δείξεις σε σένα τον ίδιο, σε σένα την ίδια ότι αγαπάς τον εαυτό σου..

Να το προσφέρεις εσύ απλόχερα στον εαυτό σου, γιατί αν δεν δώσεις εσύ αξία σε σένα τον ίδιο, σε σένα την ίδια, δεν μπορείς να περιμένεις από τους άλλους να στην δώσουν.. και ακόμα και αν στην δώσουν, ποτέ δεν θα μπορέσεις να την συνειδητοποιήσεις..

Να επιθυμείς.. να επιθυμείς τις μικρές στιγμές ευτυχίας, τα αρώματα, τις γεύσεις, τα διαβάσματα, τα χαμόγελα.. όσο χρονών και να είσαι… γιατί δεν πρέπει να βάζεις ταμπέλες στον εαυτό σου και γιατί θα πρέπει να νιώθεις πάντα ότι έχεις τη ζωή μπροστά σου.. και να την γράφεις με Ζ κεφαλαίο έχουμε πει.. γιατί της αξίζει να της δίνουμε αξία…

Να επιθυμείς και να ονειρεύεσαι, πράγματα που θέλεις να αποκτήσεις, να νιώσεις, να γευτείς, στιγμές που θέλεις να ξαναβιώσεις.. γιατί η Ζωή χωρίς επιθυμίες, χωρίς όνειρα, χωρίς σχέδια, χωρίς αγκαλιές, χωρίς πράγματα να περιμένουμε και να αναπολούμε, μας πονάει.. Και αν σε πονάει, να σηκώσεις τα μανίκια σου και να προσπαθήσεις να αλλάξεις..

Να μην αποφεύγεις, όσο και αν σε πονάει αυτό.. γιατί η αποφυγή είναι μόνο προσωρινή λύση..

Να μην περιμένεις από τους άλλους την αλλαγή, που δεν γίνεσαι εσύ για τον εαυτό σου..

Και αν δεν μπορείς μόνος, αν δεν μπορείς μόνη, να ζητήσεις βοήθεια, να αναζητήσεις συμμάχους..

Και αν σου κάποιος ότι δεν αλλάζουμε, να του πεις… ότι όλοι αλλάζουμε… αρκεί να το επιθυμούμε.. Και τι αξία θα είχε η ζωή χωρίς επιθυμίες;

Ελένη Σολταρίδου

Αναδημοσίευση από: https://enallaktikidrasi.com

Jean Paul Sartre: «Η δέσμευση είναι πράξη, όχι λέξη»

Η δέσμευση είναι πράξη, όχι λέξη. Απαιτεί ενέργεια και πειθαρχία, να εμφανίζεσαι, ασχέτως ώρας και γεγονότων, να είσαι εκεί. Γιατί η δέσμευση δεν φωλιάζει στο αντικείμενό της αλλά μέσα σου, τη στιγμή που δέχεσαι να δεσμευτείς με την επίτευξη ενός στόχου, είσαι υπόλογος του εαυτού σου, γιατί περί επίτευξης πρόκειται όταν επικαλείσαι τη δέσμευση. Δεν νομίζω να άκουσες ποτέ κάποιον να δεσμεύεται με την καταστροφή του, τουλάχιστον όχι συνειδητά, το ασυνείδητο είναι άλλο κεφάλαιο, όχι για σήμερα.

Οκτώ γράμματα μόνο και όμως περικλείουν συναισθήματα, αρετές, εξέλιξη μα πάνω από όλα εσένα, που άρθρωσες μια υπόσχεση ιερή στον εαυτό σου, πως θα τα καταφέρεις. Ενέχει τη σπίθα του ενθουσιασμού, η οποία αν τυχόν διοχετευθεί καταλλήλως, τότε μετατρέπεται σε ροπή προς δράση. Τρεις συλλαβές και όμως με εκτενή επίδραση, εκτός του περίγυρού σου, που αναμένει να εκπληρώσεις τον λόγο σου, υπάρχουν δύο ακόμα άτομα, γνωστά αλλά αφανή στα μάτια σου, που ενώ προσμένουν, το πρόσημο της προσμονής τους είναι αντίθετο. Το ένα βλέπεις είσαι ο μελλοντικός εσύ, αυτός που βρίσκεται στο μέλλον και περιμένει να τον φτάσεις. Η άλλη πλευρά ανήκει στο παρελθόν, είναι το πρόσωπο που επιμένει στην πιθανότατα της αποτυχίας σου, ο τότε εσύ, με περιορισμούς και στερεότυπα να φράζουν την τότε πορεία σου. Τώρα όμως είναι διαφορετικά.

Το αποτέλεσμα της επιλογής σου θα φανεί, για το αν δράσεις ή όχι. Όπως έχεις παρατηρήσει, η ρήση για τη δράση, είναι βγαλμένη από τη ζωή. Επομένως ως έννοια με πρακτική φύση, η εφαρμογή της προϋποθέτει πράξεις, όχι λόγια. Το “θα” δεν είναι ίδιο με το “πράττω”, το ένα είναι επιθυμία ενώ το τελευταίο έργο, ως εργοδότης του εαυτού σου που είσαι. Τουλάχιστον δοκίμασε να συσχετίσεις το “θα” με ένα κατοχυρωμένο εγχείρημα προς εφαρμογή και ύστερα πέρνα στην πρακτική φάση.

Προτού δράσεις σκέψου, κατά τη διάρκεια πάλι σκέψου καθώς επίσης και στο τέλος. Παρόλο που η περιττή σκέψη αγκυλώνει επίτευξη, η λακωνική, θέτει σε σωστή σειρά τις προτεραιότητες, αναλύει στιγμιαία δεδομένα που, πάντα χρειάζονται κατά τη διάρκεια της προσέγγισης. Στο τέλος δε, καταχωρεί τους παράγοντες επιτυχίας, υπογραμμίζει τα κομβικά σημεία και τα αποθηκεύει για την επόμενη επιδίωξη. Να σκέφτεσαι λοιπόν όσο επιχειρείς το οτιδήποτε, να είσαι εκεί κάθε στιγμή, ώστε να προσδίδεις νόημα σε αυτό που κάνεις. Όπως είδες, η δράση είναι πράξη, όχι λέξη.

Μια πράξη διττής κατεύθυνσης, αναλόγως του αντικειμένου της, αναλόγως αν νοηματοδοτείται, από σκέψη και διαίσθηση. Το αποτέλεσμα και η διαδικασία προς αυτό μαρτυρούν την εφαρμογή της, δεν μπορείς να πεις ψέματα εδώ, δεν χωράνε. Σε κτίζει όσο την σέβεσαι, γιατί αποτελεί κομμάτι σου, άρα σεβάσου τον εαυτό σου και όσα του έχεις τάξει. Σκέψου, δράσε, εκτίμησε το αποτέλεσμα και ξανά από την αρχή.

Σάββας Καλίδης  

Αναδημοσίευση από: https://enallaktikidrasi.com

Οι αρετές δεν είναι νόσοι για να μεταδοθούν

Ο κόσμος μας ήταν έτσι γιατί έτσι τον ήθελε ο άνθρωπος· τώρα όμως, που η πανδημία πήδηξε έξω από τα μυθιστορήματα και τις ταινίες και επελαύνει στη ζωή μας, αποκτήσαμε συναίσθηση της αδυναμίας μας, μεμιάς αντιληφθήκαμε πόσο τοσοδούληδες είμαστε και φάνηκε σε κραυγαλέα έκφραση η ασημαντότητά μας. Όμως ούτε αδύναμοι, ούτε μικροί, ούτε ασήμαντοι είμαστε, απλά έτσι καταντήσαμε εξαιτίας του εγωκεντρισμού μας.

Μπροστά στα προπύλαια της κόλασης, όπου οδηγεί αυτή η παλιοαρρώστια τον κόσμο, ο ζυγός ανετράπη. Θέλαμε-δεν-θέλαμε υποστήκαμε μια πολυεπίπεδη αιφνίδια κατανόηση, είδαμε και αναγνωρίσαμε τις κάλπικες αξίες −πάνω στις οποίες έρπουν σαν σκιές οι ζωές μας− να έχουν αποτύχει. Πλαστικό αποδείχτηκε το πέταλο! Όλοι πλέον, πλούσιοι και φτωχοί, εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι, βρισκόμαστε στην ίδια μεριά του ελέους.

Και όμως, η πραγματική ζωή ποτέ δεν ήτανε απούσα, απόντες ήμασταν εμείς, γιατί τρέχαμε νυχθημερόν να εξαργυρώσουμε γραμμάτια που υπέγραψαν άλλοι, σκοτωνόμασταν να γίνουμε αυτό που ήθελαν οι άλλοι, και να τώρα, που το έξω έγινε χειρότερο από το μέσα μας, ήρθε ο ανθρωποκτόνος ιός και με έναν βίαιο τρόπο κατάφερε να καταργήσει διακρίσεις, τίτλους και βαλάντια, μέσα σε λίγες μέρες μας επέφερε έναν ανελέητο συγκλονισμό, μας αναποδογύρισε, μας τίναξε για να πέσουν από πάνω μας όλα τα μέταλλα που μας βαραίνουν.

Και όμως, ακόμα και τώρα, που το κακό σαν μαύρο πέπλο σκέπασε τον κόσμο, έναν κόσμο που αγωνιά, φοβάται και ενδεχομένως να μην δύναται να καλύψει ούτε τις βασικές βιοτικές του ανάγκες, κάποιοι ανθρωπόμορφοι, ασυνείδητοι και άρπαγες, καταδικασμένοι ούτως ή άλλως από τον εαυτό τους, βρίσκουν την ευκαιρία να αισχροκερδούν, άλλοι να προβάλλονται, άλλοι να υποκρίνονται και άλλοι να εξαπατούν, επιβεβαιώνοντας περίτρανα την ηθική κατάπτωση και τη δυσωδία που μας περιβάλλει. Βέβαια, και αυτοί θα καταλάβουν αργά ή γρήγορα πως το μόνο που μας ανήκει είναι η ευθύνη μας.

Τρομάζω και φρίττω μπροστά σε τέτοιες συνειδήσεις.  

Προσωπικά το «δεν ελπίζω, δεν φοβάμαι» δεν μου ταιριάζει, δεν με κάνει ελεύθερο, εγώ ζω με την ελπίδα, και ελπίζω, και φοβάμαι· είμαι άνθρωπος!

Από δω και στο εξής θα βρισκόμαστε σε μια διαρκή διαπάλη με τον φόβο αυτής ή μιας νέας σαρωτικής πανδημίας που ενδεχομένως ελλοχεύει, γι’ αυτό, το κράτος, που διακηρύττει ως πρώτο μέλημά του την προστασία της υγείας και της ζωής των πολιτών του, οφείλει να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές του, θέτοντας ως πρώτιστη τη θωράκιση τού Δημόσιου Συστήματος Υγείας όπου εκεί θα μπορούμε, διατηρώντας την αξιοπρέπειά μας, να έχουμε πρόσβαση όλοι· καλύτερα να έχουμε νοσοκομεία παρά πεζοδρόμια, πλατείες και κωδωνοστάσια. Σ’ αυτή τη νέα πραγματικότητα ημίμετρα δεν χωρούν, όταν εμείς βλέπουμε το κράτος συμπαραστάτη και αρωγό, τότε και εσείς θα δείτε έναν λαό που δεν θα τον αναγνωρίζετε, άλλωστε μια πρόγευση έχετε λάβει με τη στωική αποδοχή των καθολικών μέτρων που του επιβλήθηκαν.

Τώρα που το ένστικτο συνειδητοποιεί βίαια τον εαυτό του, όπως θα έλεγε ο Ερρίκος Μπερξόν, και βλέπουμε πια αυτά που διαισθανόμασταν να ξετυλίγονται μπροστά μας, το νικητήριο τέλος δεν πρέπει να είναι η νίκη του ανθρώπου επί της πανδημίας, αλλά η μάχη της μεγάλης αναμέτρησης με τον εαυτό μας, γιατί οι αρετές δεν είναι νόσοι για να μεταδοθούν.

Η επόμενη μέρα, παρά τις ανεξίτηλες μνήμες και τις ουλές που θα μας αφήσει, πάλι θα είναι ηλιόλουστη, και πάλι θα βρεθούμε ενώπιον των δελεαστικών αποχρώσεων του κακού, και πιο δίπλα οι πανανθρώπινες αξίες θα μας κάνουν νεύμα καλώντας μας να ενωθούμε γύρω από ένα νέο μοντέλο ζωής πιο ανθρώπινο και πιο υγιές.

Στέλιος Χαλκίτης – συγγραφέας

Αναδημοσίευση από: https://enallaktikidrasi.com

Μαρούλι σαλάτα με λαδολέμονο μουστάρδας

BY DEMY NIKA

Υλικά

• 2 μαρούλια, καθαρισμένα από τα χοντρά εξωτερικά φύλλα, ψιλοκομμένα για σαλάτα
• 4 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα
• 1 φλιτζ. τσαγιού άνηθος (χωρίς τα χονδρά κοτσάνια), ψιλοκομμένος
• 1 φλιτζ. τσαγιού φύλλα μαϊντανού, ψιλοκομμένα
• 1 φλιτζ. καλαμπόκι κονσέρβας, κατά προτίμηση βιολογικό, καλά στραγγισμένο

**αν θέλετε ρίξτε και κασέρι – κίτρινο τυρί σε κύβους

• • Για το λαδολέμονο
  • 1 κουτ. σούπας μουστάρδα, απαλή
  • 1 κουτ. σούπας στραγγιστό γιαούρτι

• χυμός από 1 μεγάλο λεμόνι
• 1 κουτ. γλυκού καστανή ζάχαρη
• 75 ml ελαιόλαδο
• αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Διαδικασία

• Σε ένα μπολάκι βάζω όλα τα υλικά για το λαδολέμονο και τα ανακατεύω πολύ καλά με ένα πιρούνι, ώστε να φτιάξω ένα λείο και κρεμώδες, σχετικά παχύρρευστο μείγμα.
• Βήμα 2 Σε ένα μεγάλο μπολ βάζω όλα τα υλικά της σαλάτας και τα ανακατεύω καλά. Περιχύνω με το λαδολέμονο και ανακατεύω. Μεταφέρω σε μεγάλη και βαθιά πιατέλα και σερβίρω αμέσως.
• Βήμα 3 Αν ετοιμάσω από νωρίς τη σαλάτα δεν ρίχνω το λαδολέμονο, παρά την τελευταία στιγμή πριν το σερβίρισμα.  

Πηγή: Ντίνα Νικολάου

Αναδημοσίευση από: https://secretkitchenandtravel.gr

Τι υλικά να βάλω για τέλειο σπιτικό παγωτό;

BY DEMY NIKA

Τι υλικά πρέπει να βάλω επιτέλους για να κάνω ωραίο σπιτικό παγωτό ;

• Γάλα με λιπαρά :

Είναι απαράβατος κανόνας ότι όσο περισσότερα λιπαρά έχει το γάλα και η κρέμα γάλακτος, τόσο πιο μαλακό θα βγει το παγωτό μας! Το γάλα με πολλά λιπαρά παγώνει πιο δύσκολα και βοηθάει σημαντικά την υφή του παγωτού. Αποφεύγουμε να χρησιμοποιήσουμε light γαλακτομικά προϊόντα γιατί έχουν αρνητική επίδραση στην υφή του παγωτού. Ή αναλογία γάλακτος-κρέμας γάλακτος 1:1 (πχ 400 ml γάλα και 400 ml κρέμα γάλακτος).

• Ζάχαρη

Οση περισσότερη ζάχαρη χρησιμοποιήσουμε στο παγωτό τόσο καλύτερη υφή αυτό θα αποκτήσει. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την κλασική “χοντρόκοκκη”-κρυσταλλική ζάχαρη, ζάχαρη άχνη, καστανή ή μαύρη ζάχαρη. Να έχετε υπόψη ότι αν χρησιμοποιήσουμε γλυκαντικά ή άλλα υποκατάστατα ζάχαρης τότε δεν θα έχουμε τα ίδια αποτελέσματα.

• Αλκοόλ :

Οπως και η ζάχαρη, το αλκοόλ έχει την ικανότητα να μην παγώνει. Μια μικρή ποσότητα αλκοόλ βοηθάει το παγωτό να αποκτήσει καλύτερη υφή ενώ εμποδίζει τη δημιουργία κρυστάλλων. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε 1-2 κουταλιές της σούπας ανά λίτρο παγωτού.

• Αυγά :

Τα αυγά μαλακώνουν το παγωτό και το βοηθούν πολύ στην υφή του. Επίσης βελτιώνουν την ικανότητα ανάδευσης του παγωτού και το κάνουν πιο ανθεκτικό στο λιώσιμο. Μια καλή αναλογία είναι 4-8 αυγά ανα λίτρο παγωτού. Αν σας μυρίζουν τα αυγά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βανίλιες. Προσωπικά, χρησιμοποιώ τόσες βανίλιες όσα είναι και τα αυγά. π.χ. αν χρησιμοποιήσω 4 αυγά θα βάλω και 4 βανίλιες.

• Ζελατίνη

Αν για την προετοιμασία του παγωτού απαιτείται να “μαγειρέψουμε” το μείγμα (δηλαδή να το βάλουμε στη φωτιά), τότε είναι προτιμότερο να βάλουμε ζελατίνη σε σκόνη. Σε διαφορετική περίπτωση (αν δεν χρειάζεται να μαγειρέψουμε το μείγμα), μπορούμε να διαλύσουμε στο κρύο γάλα 1-2 φύλλα ζελατίνης.

Πηγή: http://icecream.turborecipes.com  

Αναδημοσίευση από: https://secretkitchenandtravel.gr

Κορονοϊός: Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες

Όταν εμφανίζεται μια δυσκολία, νιώθουμε συχνά συναισθήματα δυσαρέσκειας και φόβου. Επιθυμούμε να εξαφανιστεί ως δια μαγείας και να επιστρέψουμε στους συνήθεις ρυθμούς της ζωής μας. Η περίοδος της νέας πανδημίας αποτελεί μια περίοδο έντασης και αβεβαιότητας. Ταυτόχρονα, όμως, για πρώτη φορά, όλος ο πλανήτης παρουσιάζεται ενωμένος απέναντι σε μια κοινή απειλή. Συναισθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, που είχαμε σχεδόν ξεχάσει, κάνουν ξανά την εμφάνισή τους.

Μια ευκαιρία για αναθεώρηση των αξιών μας

Αναγκαζόμαστε να περάσουμε χρόνο με τον εαυτό μας, να έρθουμε αντιμέτωποι με τις ανησυχίες μας, με τις προσδοκίες και τις απογοητεύσεις μας. Κυνηγάμε τα όνειρά μας ή απλώς ακολουθούμε μηχανικά έναν τρόπο ζωής που ουδέποτε επιλέξαμε συνειδητά; Έχουμε μια υγιή σχέση, που μας γεμίζει ικανοποίηση, ή συμβιβαστήκαμε με έναν σύντροφο που πια δεν μας καλύπτει; Κλεισμένοι σε ένα σπίτι, χωρίς δυνατότητα διαφυγής, είναι επιλογή μας αν θα αξιοποιήσουμε δημιουργικά τον χρόνο μας, αν θα δούμε κατάματα τις ανάγκες μας και θα αναθεωρήσουμε την κοσμοθεωρία μας.

Υποστήριξη των κοινωνικά ευπαθών ομάδων

Ο φόβος για την υγεία, τη δική μας και των συμπολιτών μας, μας υπενθυμίζει πόσο χάρτινες ήταν κάποιες από τις προηγούμενες ανησυχίες μας. Πώς είχαμε εθιστεί στο παράπονο, στην γκρίνια και στο διαρκές τρέξιμο, θεωρώντας δεδομένες τις μικρές χαρές της ζωής, όπως μια βόλτα με φίλους, ένα χάδι και μια αγκαλιά. Αυτήν τη δύσκολη εποχή, λοιπόν, ανακαλύπτουμε ξανά τον εαυτό μας και βοηθάμε όσο περισσότερο τις περισσότερες κοινωνικά ευπαθείς από εμάς ομάδες. Ποιοι, λοιπόν, χρειάζονται μεγαλύτερη υποστήριξη και πώς ακριβώς μπορούμε να συμβάλλουμε στην ψυχική τους υγεία;

Ηλικιωμένοι

Νιώθουν έντονο τον κίνδυνο της πανδημίας και κατακλύζονται από συναισθήματα άγχους, ακόμη και πανικού. Τηρούμε απόσταση ασφαλείας από τα άτομα της τρίτης ηλικίας, για να προστατεύσουμε την εύθραυστη υγεία τους αλλά δεν τους ξεχνάμε. Τους παίρνουμε ένα τηλέφωνο, τους ενθαρρύνουμε να μοιραστούν μαζί μας τις αγαπημένες τους ιστορίες από τα παλιά, τους μιλάμε με αισιοδοξία και τους κάνουμε να χαμογελάσουν.

Επίσης, τους βοηθάμε στα πρακτικά ζητήματα. Εάν έχουμε γονείς, παππούδες, γιαγιάδες ή γείτονες ηλικιωμένους, προθυμοποιούμαστε να πάμε στο σούπερ μάρκετ για τα ψώνια τους ή στο φαρμακείο να αγοράσουμε ό,τι χρειάζονται. Διευκολύνουμε τη ζωή τους με κάθε τρόπο και είμαστε δίπλα τους σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες.

Μικρές επιχειρήσεις

Τα συνοικιακά βιβλιοπωλεία, τα μικρά μαγαζιά με ρούχα και καλλυντικά, οι καφετέριες και τα σουβλατζίδικα της γειτονιάς δοκιμάζονται οικονομικά από την πανδημία. Προσπαθούμε να τους στηρίζουμε έμπρακτα, παραγγέλνοντας, όταν υπάρχει η δυνατότητα, on line βιβλία, καφέ, φαγητό και άλλα προϊόντα και δίνοντας μια ανάσα πνοής στα έσοδά τους.

Αγχώδη άτομα

Αρκετοί συνάνθρωποί μας, που ήδη υπέφεραν από κρίσεις πανικού και άλλες αγχώδεις διαταραχές, ενδεχομένως να βιώνουν μια επιδείνωση των συμπτωμάτων τους, λόγω της νέας πανδημίας. Είμαστε δίπλα τους, τους ενθαρρύνουμε, μοιραζόμαστε μαζί τους αισιόδοξα νέα και δε δυσανασχετούμε όταν γίνονται υπερβολικά φλύαροι και νευρικοί.

Άστεγοι

Δυσανασχετούμε που μένουμε εγκλωβισμένοι στο σπίτι αλλά θα πρέπει να θυμόμαστε πως και αυτό ακόμη αποτελεί μια πολυτέλεια για κάποιους ανθρώπους. Αυτήν τη δύσκολη εποχή, δεν ξεχνάμε τους άστεγους, που παλεύουν όχι μόνο με τον κορονοϊό αλλά και με την πείνα και την εξαθλίωση καθημερινά. Τους υποστηρίζουμε όσο μπορούμε, λοιπόν, προσφέροντάς τους ρούχα, κουβέρτες, φαγητό, φάρμακα.

Αδέσποτα

Προστατεύουμε και τα αδέσποτα ζώα, βοηθώντας τους να διατηρούν την ασφάλειά τους και προσφέροντάς τους φαγητό και νερό.  

Αναδημοσίευση από: https://enallaktikidrasi.com

Κοτόπουλο barbeque

Από τον Στυλιανό Καφετζή  

Υλικά

1κιλό κοτόπουλο στήθος
50 ml ελαιόλαδο
Αλάτι
Πιπέρι
Πάπρικα
Ρίγανη
2 μεγάλα λεμόνια
2 κουταλιές της σούπας γλυκιά τσίλι σως
3 κουταλιές της σούπας μουστάρδα
1 κουταλιά της σούπας τεριακι

Μαρινάρουμε το κοτόπουλο για 2 ώρες και ψήνουμε σε ζεστό σχαροτήγανο.  

Αναδημοσίευση από: https://secretkitchenandtravel.gr

«Το Μουσείο Μέσα μου»: Στήνουμε από το σπίτι το δικό μας μουσείο, μέσα από ξεχωριστές φωτογραφικές συλλογές

Μπορούμε, άραγε, να δημιουργήσουμε όλοι μαζί το δικό μας μουσείο; Και πώς ακριβώς θα ήταν αυτό; Ασφαλώς μέσα στο προσωπικό μας μουσείο θα είχαν θέση αγαπημένα αντικείμενα του σπιτιού μας και ξεχωριστές εμπειρίες που απολαύσαμε από τις επισκέψεις μας σε μουσεία. Και μια τέτοια πρωτότυπη πρωτοβουλία θα μας μετέδιδε ένα αίσθημα αισιοδοξίας αλλά και νοσταλγίας.

Οι εμπνευστές της ιδέας και η σημασία της πρωτοβουλίας

Η Μαρία Χριστίνα Ευστρατίου, μουσειοπαιδαγωγός-αρχαιολόγος-μουσειολόγος, ο Γιάννης Κούκμας, κοινωνικός ανθρωπολόγος-πολιτιστικός διαχειριστής και η Μάρλεν Μούλιου επίκουρη καθηγήτρια Μουσειολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο είχαν την ιδέα του στησίματος ενός διαφορετικού μουσείου, του δικού μας. Η διαδικασία είναι απλή: Οι χρήστες του Facebook και του Instargram αναρτούν φωτογραφίες και σχόλια, διαμορφώνοντας αυτές τις ξεχωριστές φωτογραφικές συλλογές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Πόσο σημαντική είναι η παραπάνω πρωτοβουλία και ποια συναισθήματα θα μπορούσε να ανακινήσει στους συμμετέχοντες; Η Μάρλεν Μούλιου επεσήμανε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων: «Μία πρώτη ανάγνωση είναι το πώς ο καθένας μας θα συνδεθεί με την ιστορία την οποία διαβάζει σε προσωπικό επίπεδο. Παρατηρούσα λίγο τη “θεματολογία” των ιστοριών που μας έχουν δοθεί, σε συνάρτηση με τα αντικείμενα που αναρτώνται. Αρκετές επιλογές έχουν να κάνουν με τη σύνδεσή μας με αγαπημένα μας πρόσωπα και μάλιστα της τρίτης γενιάς, παππούδες και γιαγιάδες. Δεν ξέρω αν αυτό έχει να κάνει και με την αγωνία μας να κρατήσουμε ασφαλείς τους ηλικιωμένους, δικούς μας ανθρώπους ή να τους τιμήσουμε μέσα από την επιλογή αντικειμένων που έχουν να κάνουν με τις ζωές τους, είτε ήταν δώρα από εκείνους είτε οτιδήποτε άλλο. Αυτό νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον και σίγουρα μπορεί να ταυτιστεί με το προσωπικό μας βίωμα»

Επίσης, υπογραμμίζει πως οι άνθρωποι επιλέγουν συχνά στιγμιότυπα από ταξίδια και διακοπές, σαν μια γέφυρα σύνδεσης με την ελευθερία της παλιάς καθημερινότητας τους,, που νοσταλγούν. Συγκεκριμένα αναφέρει:«Μία άλλη επιλογή είναι τα ταξίδια και οι διακοπές, σαν ένα είδος προς εξαφάνιση. Νιώθουμε την ανάγκη να σκεφτούμε αυτό που κάναμε πριν και να ονειρευτούμε ότι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε και μετά την κρίση. Υπάρχουν κι άλλες θεματικές, λέω όμως αυτές τις δύο γιατί μπορούμε να τις συνδέσουμε άμεσα και με την κρίσιμη καμπή στην οποία είμαστε».

Η πρωτοτυπία της ιδέας «Το Μουσείο Μέσα μου»

Κατά το διάστημα της αναγκαστικής παραμονής μας στο σπίτι, μουσεία από όλον τον κόσμο μας καλούν να συμμετέχουμε, μέσα από ποικίλες δημιουργικές δραστηριότητες, στην ατμόσφαιρά της τέχνης τους. Που έγκειται, όμως, η διαφορετικότητα του πρότζεκτ «Το Μουσείο Μέσα μου»;

Η  Μάρλεν Μούλιου διευκρινίζει πως «η δική μας πρωτοτυπία έγκειται στο ότι δεν επιζητούμε να σταθούμε σε ένα συγκεκριμένο μουσείο και να το κρατήσουμε ζωντανό. Εμείς θέλουμε να ενισχύσουμε την έννοια του μουσείου γιατί δεν μπορούμε να πάμε προς το παρόν σε αυτά. Επιπλέον, θέλουμε να ανατρέψουμε αρνητικές έννοιες που μπορεί να έχει κάποιος για τα μουσεία και να πούμε ότι το μουσείο βρίσκεται τελικά μέσα μας με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, οι οποίοι είναι όλοι αποδεκτοί και αυθεντικοί, αρκεί να είναι αληθινοί».

Ο Γιάννης Κουκμάς συμπληρώνει:«Οι συλλογές που έχουν τα μουσεία ανήκουν σε όλη την ανθρωπότητα. Έτσι κι εμείς, ουσιαστικά, δημιουργούμε ένα μουσείο με περιεχόμενο που ανήκει σε όλους, αλλά που δημιουργούμε όλοι μαζί. Και αυτό είναι το σημαντικό, η εμπιστοσύνη που χτίζουμε μεταξύ μας. Γιατί δεν είναι εύκολο κάποιος να διηγηθεί μία ιστορία του, να εκτεθεί δημόσια με το ονοματεπώνυμό του, με ένα προσωπικό του αντικείμενο. Δημιουργούμε μία ψηφιακή κοινότητα, ένα “σύννεφο”, πάνω στο οποίο βρισκόμαστε όλοι μαζί και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει, με τα προσωπικά μας αντικείμενα να μας συνδέουν».

Μια νέα πραγματικότητα ή μια ανάγκη της εποχής;

Θα μπορούσαν, άραγε, η συγκεκριμένη αλλά και παρόμοιες πρωτοβουλίες να αποτελούν την απαρχή μιας νέας πραγματικότητας για τα μουσεία, όπου η εικονικές περιηγήσεις θα αντικαταστήσουν την αληθινή επίσκεψη στους χώρους; Η Μαρία Χριστίνα Ευστρατίου εκφράζει τις επιφυλάξεις της για ένα τέτοιο ενδεχόμενο: «Αυτήν τη στιγμή είναι έντονη η χρήση τής τεχνολογίας και στα μουσεία γιατί λειτουργεί επικουρικά, καλύπτοντας τις ανάγκες που έχουμε. Είναι πολύ έντονο το βίωμα σε ένα μουσείο, που δεν θεωρώ ότι μπορεί να το αντικαταστήσει τόσο εύκολα η τεχνολογία».

Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ  

Αναδημοσίευση από: https://enallaktikidrasi.com

«Είτε πιστεύεις ότι μπορείς, είτε όχι, έχεις δίκιο» – Henry Ford

«Είτε πιστεύεις ότι μπορείς, είτε όχι, έχεις δίκιο». Ένα απόφθεγμα του Henry Ford. Εύστοχο, εύλογο, λιτό και συνάμα πλήρους νοήματος. Ποιο το νόημα όμως αυτού; Όταν παλαιότερα άκουσα το συγκεκριμένο απόφθεγμα, μου δημιούργησε ερωτήματα τα οποία με ταλάνισαν, έως ότου πήρα την απόφαση να ερευνήσω πιο διεξοδικά το θέμα, πέρα από την επιφανειακή σημασία του, ότι δηλαδή λες στον εαυτό σου, αυτό τείνεις να πιστεύεις.

Επειδή μου αρέσει να συνδέω πληροφορίες με γεγονότα και προσωπικές εμπειρίες, παρατήρησα το εξής. Όσες φορές τύχαινε να θέλω διακαώς να καταφέρω κάτι, αρχικά λάμβανα σαν δεδομένο ότι θα το καταφέρω, ας μην ήξερα τον τρόπο, θα τον έβρισκα. Η δεδομένη αυτή πεποίθηση μου δημιουργούσε ένα αίσθημα σιγουριάς, με αποτέλεσμα κάθε φορά που πρόβαλα την διαδικασία και το αποτέλεσμα στην φαντασία μου, η σιγουριά μεγάλωνε και ένιωθα την ικανοποίηση σαν να είχα ήδη καταφέρει το επιθυμητό. Μέρα με την μέρα, καθώς εννοείται λάμβανα δράση για την εκπλήρωση του στόχου μου, η αρχική επιθυμία που αρχικά φαινόταν απίθανη, έφτανε όχι μόνο να φαίνεται πιθανή αλλά δεδομένη. Τελικά την “μέρα της κρίσης”, η κρίση ήταν με το μέρος μου και η συλλογή επιτυχιών μου μεγαλύτερη κατά μία ακόμα.

Για να είμαι όμως ειλικρινής, πολλές φορές μου έχει τύχει να θέλω κάτι πολύ και να μην το καταφέρνω. Τότε προβληματιζόμουν σκεπτόμενος “καλά εδώ κατάφερα να κάνω κάτι πιο απίθανο από αυτό και εδώ κολλάω;”. Ανέτρεχα λοιπόν στις επιτυχείς καταστάσεις και αναζητούσα το “μυστικό”. Αυτό που παρατηρούσα κάθε φορά, ήταν ότι στις επιτυχίες, ακόμα και να υπήρχαν συναισθήματα αμφιβολίας, τα εξίσωνα με διαδικασίες εφοδιασμού. Για παράδειγμα, είχα φτάσει θυμάμαι, να είμαι μετεξεταστέος με 24 μαθήματα. Φανταστείτε τον εαυτό σας με 24 μαθήματα στην πλάτη. Η αλήθεια είναι πως αρχικά είπα στον εαυτό μου “αυτό δεν γίνεται”. Ύστερα όμως σκέφτηκα “τι και αν είμαι ο πρώτος που περάσει 24 μαθήματα με μιας;” και η σκέψη μου άρεσε αρκετά, σε σημείο να με ανατριχιάζει από ενθουσιασμό.

Αρχικά πίστεψα ότι μπορώ να το καταφέρω και ξεκίνησα να σκέφτομαι τον τρόπο επίτευξης του φαινομενικά ακατόρθωτου και βρήκα την λύση. Έθεσα ένα πρόγραμμα το οποίο ακολουθούσα αυστηρά. Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Θυμάμαι να επιστρέφω από την σχολή και να θέλω τόσο πολύ να κοιμηθώ για λίγο αλλά ακόμα και η μία ώρα ήταν πολύτιμη για την εκπλήρωση της επιθυμίας μου και έτσι δεν κοιμόμουν. Με έπιασα να αποκτώ συνήθειες τις οποίες ούτε φανταζόμουν ότι θα αποκτήσω. Για να μην περιαυτολογώ, κατάφερα να περάσω 20 από αυτά με μιας και τα υπόλοιπα την δεύτερη φορά, όταν με το παλιό μου σκέτο σκεπτικό θα τα κατάφερνα σε 3 ή 4 εξεταστικές.

Έκπληκτος με το κατόρθωμα μου συνέδεσα και τις πληροφορίες και εν τέλει κατάλαβα. Οπτικοποίηση και εξαπάτηση του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος μας δεν μπορεί να ξεχωρίσει το πραγματικό από το φανταστικό. Δεν σας έχει τύχει να σκεφτείτε κάτι που φοβάστε και να αναδυθεί φόβος; Αντίστοιχα να σκεφτείτε κάτι ευχάριστο που θα θέλατε να έχετε και να νιώθετε θετικά; Έτσι και με τους στόχους, αν πιστεύετε με όλο σας το είναι ότι μπορείτε να τα καταφέρετε, ο εγκέφαλός σας ανταποκρίνεται στην υπόθεση σαν να ήταν πραγματικότητα, παράγοντας συναισθήματα σαν να έχετε ήδη καταφέρει το επιθυμητό.

Αν όμως έχετε αμφιβολίες, θα συνοδεύονται με τα αντίστοιχα συναισθήματα και αν δεν τις αξιοποιήσετε, να αναρωτηθείτε δηλαδή περί μιας διαφορετικής προσέγγισης, τότε αυτές θα αυξηθούν με αποτέλεσμα να σαμποτάρουν την πραγμάτωση του στόχου στην φαντασία σας. Σαν να ρίχνετε νερό σε μια αρχικού σταδίου φλόγα στο τζάκι. Πάνω στην αναζωπύρωση, χάνει ένταση λόγω του νερού. Έτσι λειτουργούν και οι αμφιβολίες για τον εγκέφαλο μας. Άθελά μας σαμποτάρουμε τον εαυτό μας.

Πριν από κάθε στοχοθεσία, πιστέψτε στον εαυτό σας. Άλλοι το κάνουν με την μορφή πρόκλησης άλλοι θεωρούν την επίτευξη σαν απόδειξη ικανότητας, υπάρχουν διάφοροι τρόποι κινητοποίησης αλλά μόνο ένας εκκίνησης, η πίστη στον εαυτό σας. Πιστέψτε τόσο πολύ που να κάνετε τον εγκέφαλό σας να μουδιάζει στη σκέψη του στόχου σας. Αναλύστε διεξοδικά τι απαιτεί από εσάς για την επίτευξή του. Αν απαιτεί κάτι που μέχρι τότε δεν κατέχετε, μην κολλάτε, ευκαιρία να αναπτύξετε μια καινούργια δεξιότητα ή να αποκτήσετε νέα γνώση.

Αφού τελειώσετε με την ανάλυση περάστε στη φάση της δράσης. Δεν υπάρχει αλλαγή δίχως δράση, επομένως όση πίστη, όση ανάλυση, όσο εφοδιασμό και να έχετε, δίχως δράση δεν γίνεται τίποτα. Αναφέρεται ποτέ η ιστορία λαού που νίκησε μάχη δίχως να πράξει τα δέοντα; Σαφώς και όχι. Έτσι και εσείς, είστε σε πόλεμο με τις αμφιβολίες σας, μάθετε από αυτές και ορμήστε. Μην πέσετε όμως στο φαύλο κύκλο της αμφιβολίας, μην πιστέψετε ότι έχετε να χάσετε κάτι. Γιατί αν το κάνετε, θα έχετε δίκιο, θα έχετε δίκιο να πιστεύετε ότι δεν μπορείτε, όπως θα έχετε δίκιο αν πιστεύετε ότι μπορείτε, η επιλογή δική σας.

Σάββας Καλίδης  

Αναδημοσίευση από: https://enallaktikidrasi.com

Απέραντη απόσταση

Τι απέραντη απόσταση διανύω

απ᾿ το σώμα σου

έως το σώμα σου. 

Γιάννης Ρίτσος

Τα «Πρόσωπα της Φρίντα»: Διαδικτυακή έκθεση μας φέρνει κοντά στο έργο και την προσωπικότητα της Φρίντα Κάλo

Μια διαδικτυακή έκθεση μας δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε σε βάθος την τέχνη της Φρίντα Καλό. Τα Πρόσωπα της Φρίντα αποτελούν το αποτέλεσμα της συνεργασίας της Google με ένα διεθνές δίκτυο ειδικών, συλλογών και μουσείων. Έργα της Φρίντα Κάλο, από διάφορες χώρες του κόσμου, δημιουργούν μια μοναδική συλλογή που είναι προσβάσιμη σε όλους όσους επιθυμούν να την απολαύσουν, μέσα από την πλατφόρμα Google Arts & Culture.

Μια πλούσια συλλογή στη διάθεση του κοινού

Η πρωτοβουλία είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς δίνεται η ευκαιρία στο κοινό να έρθει σε επαφή με μια πολύ πλούσια συλλογή από αντικείμενα, έργα, φωτογραφίες και ντοκουμέντα της ζωής της μεγάλης καλλιτέχνιδας. Η Φρίντα Κάλο υπήρξε ορόσημο για τον κόσμο της τέχνης, καθώς με τον σουρεαλισμό της έδωσε μια νέα πνοή στη ζωγραφική. Επίσης αναδείχθηκε ως σύμβολο ανθρωπισμού, αφού αγωνίστηκε σκληρά για τα δικαιώματα των γυναικών. Η τέχνη της υπήρξε απόρροια της προσπάθειας της να διερευνήσει την πολιτιστική της κληρονομιά, να υπερνικήσει τη θλίψη που της προκαλούσε η αναπηρία της

Η συλλογή χωρίζεται σε ενότητες και επιμένει αρκετά στη διερεύνηση της σχέσης της Φρίντα Κάλο με το σώμα της και ειδικά του τρόπου που η χρόνια ασθένειά της επέδρασε στην τέχνη της και διαμόρφωσε τον χαρακτήρα της. Η καλλιτέχνιδα ξεχώρισε και για την εμφάνισή της, τα έντονα βαμμένα χείλη της και την προτίμησή της στα φωτεινά και ζωηρά χρώματα για τα ρούχα της. Τα πιασμένα σε πλεξούδες μαλλιά της αποτελούν ένα ακόμη σήμα κατατεθέν της εμφάνισής της.  

Οι σημαντικοί σταθμοί της καριέρας και της ζωής της

Οι θαυμαστές της Φρίντα Καλό μπορούν να τη γνωρίσουν λίγο καλύτερα μέσα από αποσπάσματα ημερολογίων και επιστολών της,  μέσα από προσωπικές της φωτογραφίες ακόμη και από μια φωτογραφία του συζύγου της Ντιέγκο Ριβέρα, που υπήρξε ο μεγάλος της έρωτας. Όσοι περιηγηθούν στην εφαρμογή Google Arts & Culture  θα μπορέσουν να επισκεφτούν και τα μέρη που υπήρξαν καθοριστικά για τη σταδιοδρομία της καλλιτέχνιδος στον χώρο της τέχνης, με τη βοήθεια των πέντε Google Street view tours.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως στα 800 εκθέματα μπορεί κανείς να βρει και 20 φωτογραφίες έργων της  Φρίντα Καλό πολύ υψηλής ευκρίνειας, που ψηφιοποιούνται για πρώτη φορά. Η Φρίντα Καλό, λοιπόν, μας προσκαλεί να υποκύψουμε στη γοητεία της, να περιηγηθούμε στη μαγεία των έργων της και να αντιληφθούμε τη σπουδαιότητα της προσωπικότητά της, όπως αποτυπώνεται στην τέχνη αλλά και στη ζωή της.  

Αναδημοσίευση από: https://enallaktikidrasi.com

Σχέσεις και καραντίνα: Πώς το «μαζί» μπορεί να μην σημαίνει «κοντά»

Αλλαγές στην καθημερινότητα, επιβολή νέων μέτρων, παύση της εργασίας ή και εργασία πλέον από το σπίτι. Κατ’επέκταση οι σύντροφοι, τα ζευγάρια, θα περάσουν ακόμα περισσότερο χρόνο μαζί από ότι στην προ-κορονοϊού εποχή. Ευχή ή κατάρα;

Οι σχέσεις αναπόφευκτα θα δοκιμαστούν. Δεν είναι μόνο ο χρόνος παραμονής στο σπίτι (πολλές ώρες μαζί) που θα ασκήσει πίεση και δυσφορία σε ένα ζευγάρι αλλά και ο περιορισμός των κινήσεων, η επιβολή, η απαγόρευση, ο εγκλεισμός. Στην ψυχολογία μας έχει καθοριστικό ρόλο και μεγάλο αντίκτυπο η ελευθερία των επιλογών μας. Για παράδειγμα, υπάρχει μεγάλη διαφορά στο να περνάς ηθελημένα αρκετό χρόνο στο σπίτι σου, ακόμα και αν είσαι εσωστρεφής και όχι άνθρωπος του «έξω», έχοντας όμως την επιλογή να μπορείς να βγεις ελεύθερα όταν το επιθυμήσεις χωρίς περιορισμούς, sms και ενυπόγραφες δηλώσεις.

Επομένως, έρχεται η στιγμή να διαχωρίσουμε το ζήτημα της εδραίωσης μιας νέα ρουτίνας, καθώς και τους ρόλους που καλούνται να «παίξουν» οι σύντροφοι ώστε να μην χαθούν οι ισορροπίες σε αυτή τη νέα πραγματικότητα.

Σε τέτοιες καταστάσεις και συνθήκες δημιουργείται πόλωση μεταξύ των ζευγαριών. Υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα το ζευγάρι είτε να έρθει πολύ κοντά και να απολαύσει τις στιγμές αυτές, είτε να φτάσει σε σημείο καβγάδων και μεγάλων εντάσεων. Σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει και εναλλαγή αυτών των δύο. Το ζήτημα είναι να εντοπίσουμε τι οδηγεί στη μία και τι στην άλλη περίπτωση και να δράσουμε αναλόγως. Είναι μια ευκαιρία να δούμε πιο «καθαρά» τον σύντροφο μας, όμως καλό θα είναι να μην παραλείπουμε ότι μια κατάσταση εγκλεισμού πιθανόν να μας βγάζει στην επιφάνεια τις πιο δύσκολες πτυχές του εαυτού μας και έτσι τα «άσχημα» να πολλαπλασιάζονται και να περερμηνεύονται.

Όρια και σωστός προγραμματισμός, σημαντικά και απαραίτητα. Στην περίπτωση της παραμονής και εργασίας στο σπίτι είναι δύσκολο να διατηρηθούν τα προσωπικά μας όρια, καθώς και όρια μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής. Για παράδειγμα, δουλεύοντας από το σπίτι πιθανόν αυτό να μας κάνει να επιφορτίζουμε τον σύντροφο μας με τα εργασιακά ζητήματα ή να χάνουμε την αίσθηση του πόσο χρόνο αφιερώνουμε εκεί. Είναι αναγκαίο λοιπόν να καθοριστεί πότε αρχίζει και πότε τελειώνει η εργασία μας και πότε η προσωπική μας ζωή.

Όσον αφορά τον άπλετο «ελεύθερο» χρόνο που προκύπτει από την κατάσταση, είναι βοηθητικό να μην αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να αλληλεπιδράσουμε περισσότερο μόνο και μόνο επειδή είμαστε με τον σύντροφο μας στο σπίτι. Μπορούμε να συνεχίσουμε και ίσως να επεκτείνουμε τις ατομικές μας δραστηριότητες, κυρίως εκείνες που θα θέλαμε να έχουμε περισσότερο χρόνο προ-κορονοϊού. Έτσι χωρίς πίεση μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε με το ταίρι μας σε μια στιγμή όπου αυτό θα έρθει σαν πηγαία και άμεση ανάγκη και όχι σαν άλλη μία επιβολή.

Οι υπερβολικές συναισθηματικές αντιδράσεις ακόμα και για μικρά πράγματα (που φαντάζουν όμως τεράστια σε αυτές τις συνθήκες) είναι επίσης απόρροια τέτοιων καταστάσεων, όπου ο ένας βλέπει τον για τόσο πολύ. Κάτι που συχνά συμβαίνει στις σχέσεις μας, είναι ότι συνηθίζουμε να εστιάζουμε στην ερμηνεία των πράξεων του άλλου και όχι στο κίνητρο που υπάρχει πίσω από την εκάστοτε συμπεριφορά. Επομένως, θα ήταν βοηθητικό να εστιάσουμε στο τι κάνει κάποιον να φερθεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Να συναισθανθούμε και να αποκωδικοποιήσουμε την ουσία.
Είναι επίσης μια ευκαιρία, ιδίως όταν λαμβάνουμε καταιγισμό πληροφοριών για θανάτους εξαιτίας της πανδημίας, να αλλάξουμε την οπτική μας για το το είναι τελικά σημαντικό και ουσιαστικό. Σε τέτοιες στιγμές το σπίτι μας και ο σύντροφος μας μοιάζουν με «οχυρά» ασφάλειας και μάλλον έτσι είναι.

Ο αυξημένος χρόνος «μαζί» μπορεί βέβαια να «υποδείξει» και τα ουσιαστικά προβλήματα ένας ζευγαριού. Μοιάζει λοιπόν να δίνεται η δυνατότητα για να συζητηθούν και να αντιμετωπιστούν ζητήματα που ίσως και να προϋπήρχαν μεταξύ των δύο. Ακόμα και να οδηγηθούν οι σύντροφοι σε μία πιθανή μελλοντική θεραπεία ζεύγους.

Σεξουαλική ζωή. Για μερικά ζευγάρια, η έλλειψη κοινού χρόνου περιορίζει και παρεμποδίζει την σεξουαλική τους ζωή. Εφόσον ο χρόνος είναι περισσότερος στην παρούσα κατάσταση, δίνεται η ευκαιρία για την σεξουαλική μας ζωή να βελτιωθεί. Μέσω καλύτερης επικοινωνίας και πειραματισμού, αλλά και ειλικρίνειας μεταξύ των συντρόφων, ίσως είναι στιγμή για αναθεώρηση ακόμα και βελτίωση αυτής της πτυχής της σχέσης.

Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι και αυτό είναι κάτι που θα περάσει. Το προσωρινό άγχος για την κατάσταση θα ήταν «άδικο» να χαλάσει μια συντροφική σχέση, η οποία θα άξιζε να κρατηθεί ζωντανή. Σαφώς το ερώτημα που τίθεται είναι αν όντως αξίζει η σχέση.

Οι σύντροφοι που δεν μπορούσαν και πριν να επικοινωνήσουν, να μοιραστούν χρόνο, να εκφράζουν τα συναισθήματα και να μοιράζονται τις δυσκολίες ~
εκείνοι που είχαν «ανοιχτούς λογαριασμούς», μυστικά κρυφές σχέσεις και επιθυμίες ~
τα ζευγάρια που σχετίζονταν με βία, επιθετικότητα, που δεν είχαν μάθει το «μαζί» επί της ουσίας ~ για όλους εκείνους θα είναι ακόμα περισσότερο δαιδαλώδες και δυσυπέρβλητο, κυρίως γιατί η παρούσα κατάσταση μας φέρνει αντιμέτωπους με τις επιλογές μας. Μας δείχνει με τρόπο άγαρμπο και απότομο όσα χτίσαμε, εκείνα που αφήσαμε μισογκρεμισμένα, και όσα χρειάζονται ανοικοδόμηση.

Αναμενόμενο είναι ότι το να βρεθούμε σε μια συνθήκη όπου ξαφνικά η ρουτίνα και η κανονικότητα μας αλλάζει παντελώς και καλούμαστε να περάσουμε πολύ χρόνο σε περιορισμένο χώρο με το σύντροφο μας, θα έχουμε προστριβές και αναταράξεις. Όμως ισχυρά πλήγματα σε μία σχέση, ικανά να την οδηγήσουν σε διάλυση δεν δημιουργούνται από τη μία στιγμή στην άλλη. Οι άνθρωποι συνηθίζουμε να βάζουμε κάτω από το χαλί όσα μας ταλαιπωρούν συναισθηματικά επειδή φοβόμαστε να τα αντιμετωπίσουμε. Οι τρέχουσες συνθήκες υποχρεωτικού εγκλεισμού θα υποχρεώσουν πολλά ζευγάρια να έρθουν αντιμέτωπα με τα προβλήματα της σχέσης τους, τα οποία τόσο καιρό προσπαθούσαν να κρύψουν αποφεύγοντας τα.

Σίγουρα όμως, ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες περιπτώσεις το τέλος μιας σχέσης δεν είναι μονόδρομος ή η μόνη λύση. Θα χρειαστεί να εκμεταλλευτούμε τον άπλετο χρόνο που δίνεται, για σκέψη και επικοινωνία με τον σύντροφο μας. Το να εκφράσουμε όλα όσα μας προβληματίζουν, αλλά και να ακούσουμε όσα έχει ο σύντροφος μας να εκφράσει, μπορούν να οδηγήσουν σε μια από κοινού απόφαση για την έκβαση της σχέσης και την λειτουργικότητα της. Ωστόσο είναι σημαντικό οι όποιες αποφάσεις μας να μην είναι «τελεσίδικες» και να τις επαναδιαπραγματευτούμε στην πορεία και σε λιγότερο πιεστικές και δύσκολες συνθήκες.  

Αγγελική Τσαγκαράκη

Ψυχολόγος  - Ψυχοθεραπεύτρια

Αναδημοσίευση από: https://enallaktikidrasi.com

Ισπανική ομελέτα (tortillia de patatas)

Για 3 άτομα

• 3 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
• 3 πατάτες καθαρισμένες και κομμένες σε ροδέλλες
• ελαιόλαδο
• αλάτι
• 5-6 αυγά

Βήματα

1. Σ’ένα μπολ ανακατεύετε τα κρεμμύδια με τις πατάτες και τ’αλατίζετε.
2. Ρίχνετε μπόλικο ελαιόλαδο σ’ένα τηγάνι και αφού ζεσταθεί προσθέτετε τα υλικά από το μπολ(Κρεμμύδια και πατάτες). Τηγανίζετε ανακατεύοντας ελαφρά , σε σιγανή φωτιά, για 15 λεπτά περίπου.
3. .Όσο τηγανίζονται, χτυπάτε τα αυγά και στη συνέχεια τα ρίχνετε στο τηγάνι με τις πατάτες.
4. .Κατά διαστήματα γυρίζετε την τορτίγια ούτως ώστε να ψηθεί και από τις 2 πλευρές.
5. .Όταν είναι έτοιμη και έχει αρχίσει να ροδίζει και από τις δύο πλευρές σερβίρετε.Τρώγεται και ζεστή και κρύα.

συνταγή από εκπομπή του Ηλία Μαμαλάκη  

BY DEMY NIKA  

Αναδημοσίευση από: https://secretkitchenandtravel.gr

Στατικός Έλεγχος

Υπάρχει μια πάθηση που λέγεται στατικός έλεγχος. Στη Φυσική ορίζεται ως «εκτροπή σώματος που πέφτει ελεύθερο». Στον έρωτα, το λένε Εξομολόγηση. 

Μαλβίνα Κάραλη

5 απλοί τρόποι να μετατρέψουμε το σπίτι μας σε έναν χώρο χαλάρωσης

Καθώς περικυκλωνόμαστε καθημερινά από τρομακτικούς τίτλους ειδήσεων και βρισκόμαστε σε καραντίνα, είναι σημαντικότερο από ποτέ να διατηρήσουμε και να διαμορφώσουμε έναν ασφαλή, ήρεμο χώρο αν και όταν μπορούμε. Ο στόχος: να μετατρέψουμε το σπίτι μας σε μια όαση, ανεξαρτήτως των ωρών που βρισκόμαστε περιορισμένοι σε αυτό και του τι συμβαίνει έξω.

Για να το πετύχετε αυτό, ξεκινήστε λαμβάνοντας υπόψη όλες τις αισθήσεις – συμπεριλαμβανομένης της αφής, όσφρησης και ακοής. Στη συνέχεια, περιορίστε το χρόνο που περνάτε παρακολουθώντας τις ειδήσεις της ημέρας, ενώ εστιάζετε περισσότερο στη σύνδεση με την οικογένεια και τους φίλους.

5 απλοί τρόποι να κάνετε το σπίτι σας έναν χώρο χαλάρωσης

1. Επιλέξτε την κατάλληλη μουσική

Επιλέξτε τη μουσική που ποτέ δεν αποτυγχάνει να σας δημιουργήσει καλή διάθεση, και ας γίνει αυτό το «soundtrack» του σπιτιού σας. Διατηρήστε μια playlist έτοιμη στον υπολογιστή ή στο κινητό σας, και κάθε φορά που νιώθετε τον πανικό και το άγχος να σας παρασύρει, πλημμυρίστε τον χώρο με μουσική.

2. Επιλέξτε ένα βασικό άρωμα

Έχετε παρατηρήσει που ορισμένα καταστήματα έχουν ένα ιδιαίτερο άρωμα που φαίνεται να διαχέεται στον αέρα; Γιατί να μην έχετε κι εσείς ένα για το σπίτι σας; Ας είναι κάτι καταπραϋντικό, όπως η λεβάντα. Μπορείτε να το κάνετε χρησιμοποιώντας αιθέρια έλαια ή αρωματικά κεριά. Ακόμα και το απορρυπαντικό με το οποίο επιλέγετε να πλύνετε τα ρούχα, τα καλύμματα και τον καναπέ σας έχουν σημασία.

3. Εστιάστε στις μαλακές επιφάνειες

Για να εστιάσετε στην υφή και να κάνετε το σπίτι σας cozy, χρησιμοποιήστε ριχτάρια και μαξιλάρια. Ξεκινήστε με σημεία του σπιτιού όπου περνάτε περισσότερο το χρόνο σας, είτε αυτό είναι ο καναπές, το κρεβάτι σας ή ο χώρος του γραφείου.

4. Απαλύνετε το φωτισμό

Το έντονο σκληρό φως μπορεί να καταστρέψει τη χαλαρή ατμόσφαιρα κάθε σπιτιού. Αν μπορείτε, κλείστε τα φώτα οροφής και εκμεταλλευτείτε κάθε φως δαπέδου, κεριά ή πορτατίφ. Ανάψτε τα στη χαμηλή ένταση.

5. Περιορίστε την επαφή σας με οθόνες στο ελάχιστο

Ίσως είναι μετά τις 9 για δύο ώρες μετά το δείπνο. Θέστε έναν συγκεκριμένο χρόνο και μην παρασύρεστε από ειδήσεις και βίντεο που μόνο πολύτιμο χρόνο μπορεί να σας πάρουν. Τι μπορείτε αντιθέτως να κάνετε; Ασχοληθείτε με ένα παζλ, διαβάστε, ζωγραφίστε, κάντε διαλογισμό.

Απόδοση – Επιμέλεια: Στέφη Βαρούχου  

Αναδημοσίευση από: https://enallaktikidrasi.com