Θα ήταν θαυμάσιο πράγματι, αν, για κάθε κλειδαριά, υπήρχε ένα κλειδί.
Απλά μερικές φορές προκύπτει η ανάγκη για ένα κλειδί που δεν είναι εκεί.
Σε καιρούς σαν αυτούς ψάχνουμε το κουτί με τις δικές μας λύσεις: ένα ετερόκλητο πολύβουο κουτί γεμάτο με πιθανότητες.
Παλιά αρχαία κλειδιά, ολοκαίνουργια από ανοξείδωτο χάλυβα. Μικρά, μεγάλα, ψηλόλιγνα, αυτά με ένα όνομα, αυτά με την επιγραφή να εχει φθαρεί από δεκαετίες από δάχτυλα που ψάχνουν για μία κλειδαριά.
Το ειδύλλιο ενός κλειδιού είναι εν μέρει επειδή έγινε για μία κλειδαριά, και κάπου υπάρχει μία πόρτα ή ένα σεντούκι το οποίο πρέπει να παραμείνει για πάντα ένα μυστήριο, διότι το κλειδί του αποξενώνεται.
Τα σεντούκια ή οι πόρτες τους εξακολουθούν να υπάρχουν;
Ή μήπως αυτά απεστάλησαν στην ιστορία και τα κλειδιά τους πένθουν τον θανάτό τους στη σιωπή;
Είναι μια χαμένη ιστορία? Ή ίσως μια ατελής. Και κάπου εκεί έξω περιμένουν, χωρίς τα κλειδιά τους.
Στην διάρκεια της περιπλάνησης μία πόρτα στο διάβα μου συναντώ.
Μία τέλεια αρχαία πορτα, με την επιγραφή δύο αγγέλων που μας χαιρετούν από έναν κόσμο δικό τους.
Μαγεμένος από την πόρτα αμέλησα την προέλευσή της.
Και τώρα βρίσκω τον εαυτό μου να χει εμμονή με την ιστορία της που δεν την ξέρω.
Μήπως ειχε πάντα ένα κλειδί;
Αναρωτιέμαι αν αυτή η γοητεία με τα κλειδια και τα κιβώτια είναι ενα αιώνιο παιχνιδι.
Κανεις δεν μπόρεσε να αντισταθεί, και ούτε μπορεί ο οποιοσδήποτε από εμάς.
"Αχ, όπου υπάρχει ένα κλειδι, σίγουρα θα υπάρχει μια πόρτα !"
Ένα μικροσκοπικό κλειδί αλλά ακριβώς το τέλειο μέγεθος.
Τι ικανοποιητικό το κλειδί ταιριάζει στην όμορφα δημιουργημένα κλειδαριά!
Θα ακούσουμε τα θαύματα μέσα.
Θα ήταν θαυμάσιο πράγματι, αν, για κάθε κλειδαριά, υπήρχε ένα κλειδί.
Απλά μερικές φορές προκύπτει η ανάγκη για ένα κλειδί που δεν είναι εκεί.
Σε καιρούς σαν αυτούς ψάχνουμε το κουτί με τις δικές μας λύσεις: ένα ετερόκλητο πολύβουο κουτί γεμάτο με πιθανότητες.
Παλιά αρχαία κλειδιά, ολοκαίνουργια από ανοξείδωτο χάλυβα. Μικρά, μεγάλα, ψηλόλιγνα, αυτά με ένα όνομα, αυτά με την επιγραφή να εχει φθαρεί από δεκαετίες από δάχτυλα που ψάχνουν για μία κλειδαριά.
Το ειδύλλιο ενός κλειδιού είναι εν μέρει επειδή έγινε για μία κλειδαριά, και κάπου υπάρχει μία πόρτα ή ένα σεντούκι το οποίο πρέπει να παραμείνει για πάντα ένα μυστήριο, διότι το κλειδί του αποξενώνεται.
Τα σεντούκια ή οι πόρτες τους εξακολουθούν να υπάρχουν;
Ή μήπως αυτά απεστάλησαν στην ιστορία και τα κλειδιά τους πένθουν τον θανάτό τους στη σιωπή;
Είναι μια χαμένη ιστορία? Ή ίσως μια ατελής. Και κάπου εκεί έξω περιμένουν, χωρίς τα κλειδιά τους.
Στην διάρκεια της περιπλάνησης μία πόρτα στο διάβα μου συναντώ.
Μία τέλεια αρχαία πορτα, με την επιγραφή δύο αγγέλων που μας χαιρετούν από έναν κόσμο δικό τους.
Μαγεμένος από την πόρτα αμέλησα την προέλευσή της.
Και τώρα βρίσκω τον εαυτό μου να χει εμμονή με την ιστορία της που δεν την ξέρω.
Μήπως ειχε πάντα ένα κλειδί;
Αναρωτιέμαι αν αυτή η γοητεία με τα κλειδια και τα κιβώτια είναι ενα αιώνιο παιχνιδι.
Κανεις δεν μπόρεσε να αντισταθεί, και ούτε μπορεί ο οποιοσδήποτε από εμάς.
"Αχ, όπου υπάρχει ένα κλειδι, σίγουρα θα υπάρχει μια πόρτα !"
Ένα μικροσκοπικό κλειδί αλλά ακριβώς το τέλειο μέγεθος.
Τι ικανοποιητικό το κλειδί ταιριάζει στην όμορφα δημιουργημένα κλειδαριά!
Θα ακούσουμε τα θαύματα μέσα.
Θα ήταν θαυμάσιο πράγματι, αν, για κάθε κλειδαριά, υπήρχε ένα κλειδί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου