Μήπως τρελαινόμαστε χωρίς λόγο; Συνωμοσίες, αντιπαλότητες, προδοσίες, κι ένα σωρό βλακείες που δεν έχουν θέση στα μυαλά των Ορθοδόξων.
Μήπως τα πράγματα είναι πιο απλά στον τρόπο αντιμετώπισής τους;
Δεν είναι όλα είναι κάτω από την πρόνοια του Θεού; Αυτό δεν είναι το πρώτο και βασικό πράγμα που μαθαίνουμε ως χριστιανοί; Για όποιο λόγο κι αν γίνεται, ό,τι κι αν κρύβεται από πίσω ή από πάνω ή από κάτω ο Θεός έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Όταν ο Θεός προνοεί για τα πουλιά ή τα λουλούδια κι έχει ακόμα και τις τρίχες της κεφαλής μας αριθμημένες λέτε να μην ασχολείται με όλο αυτό που γίνεται και να μην το επιτρέπει για καλό;
Είναι δυνατόν το "κακό" να είναι πιο δυνατό από το καλό; Άλλωστε αυτό δεν μας μαθαίνει η Αποκάλυψη; Πώς ό,τι κι αν γίνει, όσο κι αν φαίνεται ότι το κακό θα κυριαρχήσει, στο τέλος νικητής θα είναι ο Χριστός κι όσοι είναι ενωμένοι μαζί του.
Επομένως, για ποιον λόγο να φοβηθεί κανείς πέρα από το ότι δεν αισθάνεται αυτή την ενότητα με τον Χριστό, που είναι ο Κύριος της Ιστορίας;
Τι ακριβώς θα μου προσφέρει αν μάθω ότι πίσω από αυτή την ιστορία είναι ο τάδε ή ο δείνα κι έχει αυτόν τον σκόπο; Ξέρουμε ότι πίσω από κάθε κακό είναι ο Διάβολος. Δεν αρκεί αυτό;
Για τον κάθε άνθρωπο, ο χριστιανός ένα μόνο πράγμα γνωρίζει: "Αγαπάτε τους εχθρούς ημών". Κι αυτό γιατί η αγάπη είναι ο συνδετικός μου κρίκος με τον Χριστό και όλον τον κόσμο.
Άλλωστε πώς νικάται ο φόβος; Μόνο με την αγάπη. "Η αγάπη έξω βάλλει τον φόβο".
Κι όσο γι' αυτούς που αναρωτιούνται πότε θα τελειώσει όλο αυτό και τι θα γίνει από το Φθινόπωρο, μία είναι η απάντηση:«Μη μεριμνήσητε εις την αύριον∙ η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής. Αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής». Ο Θεός δίνει για όλα απαντήσεις.
Ο εχθρός είναι ένας και μοναδικός· η ΦΙΛΑΥΤΙΑ ΜΑΣ. Η φιλαυτία δεν είναι πάθος αλλά η γενεσιουργός αιτία τους κάθε πάθους μας. Η φιλαυτία είναι το "εγώ" μας, ο τρόπος που ΕΓΩ θέλω να βλέπω τα πράγματα, γιατί αυτός βολεύει τον ψυχισμό μου. Προσέξτε· δεν τον αναπαύει· τον βολεύει. Γιατί αυτή η ταραχή και αυτός ο φόβος είναι μέσα μου και θέλω να φοβίσω και να ταράξω και άλλους για να μην αισθάνομαι μόνος.
Αυτή η φιλαυτία είναι τελικά, ο λόγος για τον οποίο αναλωνόμαστε σε εξαντλητικό σερφάρισμα προκειμένου να βρούμε την αλήθεια. Αλλά ποια αλήθεια; Την αλήθεια που θέλω εγώ να πιστέψω. Και γι' αυτό επιλέγω ποιους επιστήμονες και ποιες ειδήσεις θα πιστέψω. Επιλέγουμε το σερφάρισμα αντί της Αγίας Γραφής, των Πατέρων και του κομποσχοινίου. Γιατί τελικά η Ορθοδοξία του καθενός μας δεν είναι η Ορθοδοξία των Αγίων, δεν είναι κόπος, θυσία, δάκρυ, εκκοπή του ιδίου θελήματος αλλά μια ιδεολογία ως αντιπαράθεση στην ιδεολογία των άλλων. Η Ορθοδοξία μας δεν ειναι ενωτική αλλά διχαστική.
Οι απαντήσεις υπάρχουν. Αρκεί να θέλω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να τις βρω και με όποιο κόστος. Ο Χριστός είναι σαφής. "Απαρνησάσθω εαυτόν". Μόνο όποιος αρνηθεί τον εαυτό του, το θέλημά του, την αλήθεια του, θα αφήσει χώρο στην καρδιά του για την Αλήθεια του Χριστού.
(Σκόρπιες σκέψεις χωρίς σειρά)
Αναδημοσίευση από: http://paterikakeimena.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου