ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Αναμνήσεις… Δύσκολη λέξη… Φέρνει στο μυαλό τόσα γεγονότα, είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα. Πολλές φορές μας διαλύουν. Ευχόμαστε να είχαμε μια μηχανή του χρόνου και να γυρίσουμε πίσω, ή για να ξαναζήσουμε χαρούμενες στιγμές που μπορεί να μην ξαναέρθουν ή για να αλλάξουμε τις πράξεις μας και τα λόγια που είπαμε κάποτε. Αυτό φυσικά δεν είναι εφικτό. Δεν υπάρχει λόγος να ευχόμαστε τα πράγματα να είχαν γίνει διαφορετικά. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν. Μπορούμε απλά να δεχτούμε τις αλλαγές και να προχωρήσουμε παρακάτω. Να ξεχάσουμε ό,τι μας έχει πονέσει και μας έχει πληγώσει. Όσο απίθανο και αν ακούγεται!

Τι γίνεται όμως όταν οι καταστάσεις μας αναγκάζουν να θέλουμε ή να πρέπει να ξεχάσουμε ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μας; Πώς μπορούμε να ξεχνάμε ανθρώπους που μας έχουν δώσει τόσα πολλά να θυμόμαστε και αυτή τη στιγμή δεν είναι στο πλάι μας; Μένουμε μόνοι σιγά-σιγά, κάποιοι άνθρωποι φεύγουν από τη ζωή μας όσο και αν δεν θέλουμε… Δεν αντιδράμε, το έχουμε συνηθίσει. Συνηθίζουμε τη μοναξιά, όσο τρομακτικό και αν είναι… Δεν το καταλαβαίνουμε.

Όμως έρχονται φορές που θέλουμε να μας ακούσει κάποιος, να του ανοίξουμε την καρδιά μας και δεν έχουμε κανέναν την στιγμή που τον χρειαζόμαστε. Μας πιάνει το παράπονο… Πολλές φορές ξεσπάμε σε κλάματα. Όχι επειδή πονέσαμε πολύ αλλά επειδή έχουμε αντέξει τόσο. Είναι οι φορές που θέλουμε απλά να τρέξουμε μακριά, μόνο και μόνο για να δούμε ποιος θα έρθει πίσω μας. Οι φορές που θέλουμε να υψώσουμε τείχη, όχι για να κρατήσουμε τους άλλους μακριά μας, αλλά για να δούμε ποιος νοιάζεται αρκετά για να τα σπάσει. Ίσως καλύτερα να προσπαθούμε να θυμηθούμε κάτι και να μην μπορούμε παρά να προσπαθούμε να ξεχάσουμε κάτι και να μην τα καταφέρνουμε.

Συχνά, η διέξοδός μας είναι τα ΟΝΕΙΡΑ!  Φοράμε τα μεγάλα γυαλιά μας και εξαφανιζόμαστε από την πραγματικότητα… Ταξιδεύουμε σε κόσμους δικούς μας, που μόνο η ψυχή μας μπορεί να διαβεί. Δραπετεύουμε γιατί έχουμε ανάγκη να ζήσουμε έξω από τον αληθινό, σκληρό κόσμο- έστω και για λίγο. Τα όνειρα είναι το μόνο ελεύθερο πράγμα στη ζωή, δεν μπορεί κανένας να τα περιορίσει, ούτε να τα φυλακίσει. Τα φτιάχνουμε όπως θέλουμε εμείς! Ακόμα και στα όνειρα, όμως, υπάρχει κάτι που μας τρομάζει. Ναι, συμβαίνει καμιά φορά. Απλά, μας βοηθούν να ξεχνάμε για λίγο τις πίκρες μας και νιώθουμε πως μπορούμε να ξεπεράσουμε τα προβλήματά μας. Μια ερώτηση μόνο: Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που βλέπουμε όνειρα; Βλέπουμε πράγματα που θέλουμε πολύ και όταν ανοίγουμε τα μάτια μας όλα εξαφανίζονται. Ας  δούμε επιτέλους ένα όνειρο όταν δεν θα κοιμόμαστε!

Κάτι τελευταίο… σχετικά με το χρόνο! Τελικά μπορεί και να μην είναι ο «καλύτερος γιατρός». Επειδή δεν γιατρεύει τις πληγές, απλά μαθαίνουμε να ζούμε με αυτές στο πέρασμά του. Το σημαντικό είναι να προσπαθούμε να κρατάμε τους ανθρώπους που θέλουμε κοντά μας. Αν τα καταφέρουμε, νικήσαμε! Ο πραγματικός μας εαυτός φαίνεται στους ανθρώπους που έχουμε επιλέξει να βρίσκονται γύρω μας και το έχουμε κάνει με την καρδιά μας.

Γιατί… ευτυχώς δεν βλέπουμε μόνο με τα μάτια!!!