Κράτησα τη φωτιά μου...

Δεν είναι λίγα αυτά που κατάφερα.

Κράτησα τη φωτιά μου αναμμένη στη βροχή.

Θυμόμουν πάντα το άρωμα της πασχαλιάς,

όταν πορευόμουν στον υπόνομο...

Αλκυόνη Παπαδάκη

Δεν είναι κακό να παραδέχεσαι πως δεν γνωρίζεις κάτι

 

Πόσες φορές δεν έχουμε αναφέρει σε συζητήσεις τους περιβόητους ξερόλες και το πόσο αυτή τους η στάση μας ενοχλεί; Ναι, οι ξερόλες είναι όντως από τα πιο αντιπαθητικά είδη ανθρώπων και οι περισσότεροι προσπαθούμε να τους αποφεύγουμε.

Πόσες όμως φορές όλοι μας έχουμε υποδυθεί πως είμαστε γνώστες ενός αντικειμένου για το οποίο δεν έχουμε επαρκείς γνώσεις, αλλά επιθυμούμε να εντυπωσιάσουμε τους άλλους; Πόσο μας θυμώνει το να είναι κάποιος ξερόλας, αλλά και πόσο τελικά δαιμονοποιούμε την άγνοια και την παραδοχή αυτής; Πόσο τελικά η κοινωνία και εμείς οι ίδιοι πρέπει να δημιουργήσουμε έναν τρόπο να αναγνωρίζουμε ακόμα και την άγνοια;

Στην εποχή μας, όλοι θέλουν γνώμη και να εκφέρουν άποψη για τα πάντα, ακόμα κι αν έχουν ουσιαστικά άγνοια επί του θέματος. Όλοι θέλουμε να είμαστε μέσα σε όλα και αυτό δεν είναι πάντοτε εφικτό αλλά ούτε και καλό. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις δικές μας δεξιότητες, τους δικούς μας τομείς και τις δικές μας ικανότητες.

Εννοείται πως η αναζήτηση της γνώσης είναι μία συνεχής προσπάθεια και η μαγεία βρίσκεται στο γεγονός πως δε σταματάει ποτέ, αλλά είναι δείγμα ανωριμότητας να υποκρινόμαστε πως γνωρίζουμε πράγματα για τα οποία δεν έχουμε επαρκείς γνώσεις. Είναι δείγμα να παραδέχεσαι πως δεν έχεις γνώσεις για κάτι, η άγνοια κάποια στιγμή θα εμφανιστεί και θα σε εκθέσει περισσότερο.
Ως κοινωνία, πρέπει να χτίσουμε και να θεμελιώσουμε και την ανεκτικότητα απέναντι στην άγνοια. 

Δεν είναι κακό να μη γνωρίζεις κάτι. Kακό είναι να υποδύεσαι πως ξέρεις και στην πραγματικότητα να είσαι αμαθής – ή το χειρότερο, ημιμαθής. Δεν είναι ντροπή να παραδέχεσαι πως δε γνωρίζεις κάτι, αντιθέτως απαιτεί δύναμη και όσο και αν είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος, απαιτεί και αυτοπεποίθηση!

Ένας άνθρωπος με αυτογνωσία, γνωρίζει πως δε χρειάζεται να υποδυθεί τίποτα άλλο από αυτό που είναι πραγματικά, ξέρει πως πρέπει να αγαπηθεί μόνο για αυτό που είναι στα αλήθεια. Οπότε, ναι, είναι καλό να παραδέχεσαι και μερικές φορές πως δε γνωρίζεις κάτι!

Photo: Author/Depositphotos

Αναδημοσίευση από: http://enallaktikidrasi.com

Μπορεί ο καφές να ενισχύσει το ομαδικό πνεύμα;

 

Ο καφές είναι επιβεβαιωμένο ότι μας κρατά σε εγρήγορση και μας βοηθά να συγκεντρωνόμαστε, οπότε πολλοί από εμάς τον καταναλώνουμε για να τονώσουμε τα επίπεδα της ενέργειας και την παραγωγικότητά μας. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι αυτό το δημοφιλές διεγερτικό ρόφημα βοηθά στη διατήρηση όχι μόνο της ατομικής προσπάθειας, αλλά και την εποικοδομητική αλληλεπίδραση μέσα σε μια ομάδα.

Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι γύρω από μια ζεστή κούπα καφέ δενόμαστε περισσότερο ως άνθρωποι. Όπως δείχνουν τα αποτελέσματα μιας νέας έρευνας από το Πανεπιστήμιο της Πολιτείας του Ohio και τα οποία δημοσιεύτηκαν στο Journal of Psychopharmacology, όσοι καταναλώνουν μία κούπα καφέ πριν αλληλεπιδράσουν με την εργασιακή τους ομάδα, καταφέρνουν να αποδώσουν πιο δημιουργικά και εποικοδομητικά με τους συναδέλφους τους.

Ο Amit Singh και οι συνάδελφοί του διεξήγαγαν δύο σχετικά πειράματα για να δουν πώς ο καφές επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο τα μέλη μιας ομάδας σχετίζονται μεταξύ τους, όπως επίσης και το πώς αποδίδουν κατά τη διάρκεια των ομαδικών εργασιών.

 

Ο καφές ενισχύει τις θετικές αξιολογήσεις

Για το πρώτο πείραμα, οι ερευνητές βρήκαν 72 φοιτητές, λάτρεις του καφέ, στους οποίους δόθηκε αυστηρή οδηγία να μην καταναλώσουν ποτά με καφεΐνη πριν το πείραμα. Χωρίστηκαν τυχαία σε ομάδες των πέντε ατόμων. Στους μισούς προσφέρθηκε μια κούπα καφέ και ύστερα τους ζητήθηκε να κάνουν κάποιες δραστηριότητες για περίπου 30 λεπτά, ενώ η καφεΐνη δρούσε. Ύστερα, τους ζητήθηκε να συμμετέχουν σε μια συζήτηση με θέματα που δόθηκαν στην κάθε ομάδα, στην οποία συμμετείχαν για 15 λεπτά.

Στους άλλους μισούς συμμετέχοντες προσφέρθηκε καφές μόνο μετά το πείραμα, ώστε να συγκρίνουν την επίδραση της καφεΐνης με εκείνη των άλλων μισών. Στο τέλος της ομαδικής συζήτησης, τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν τη συνεισφορά των άλλων μελών της ομάδας, αλλά και της δικής τους.

Οι ερευνητές συμπέραναν ότι οι συμμετέχοντες που έπιναν περισσότερο καφέ πριν την ομαδική συζήτηση έτειναν να αξιολογούν τόσο τον εαυτό τους, όσο και τα μέλη της ομάδας τους πιο θετικά σε σύγκριση με εκείνους που κατανάλωναν καφέ μετά τη συζήτηση.

 

Πιθανότατα να οφείλεται στην αυξημένη εγρήγορση

Στο δεύτερο πείραμα, οι ερευνητές άλλαξαν τις συνθήκες. Αυτή τη φορά, εργάστηκαν με 61
συμμετέχοντες – όλοι φοιτητές – στους προσφέρθηκε καφές στην αρχή του πειράματος.Οι μισοί ήπιαν κανονικό καφέ και οι άλλοι μισοί χωρίς καφεΐνη.

Γι’ άλλη μια φορά, οι φοιτητές μοιράστηκαν τυχαία σε μικρές ομάδες και τους ζητήθηκε να συζητήσουν ένα αμφιλεγόμενο θέμα. Γι’ άλλη μια φορά, μετά το πείραμα, τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν τη συνεισφορά και απόδοση τόσο του εαυτού τους, όσο και των υπόλοιπων μελών.

Το πείραμα επιβεβαίωσε τα προηγούμενα αποτελέσματα: οι συμμετέχοντες που ήπιαν κανονικό καφέ έτειναν να αξιολογούν θετικότερα τόσο τον εαυτό τους, όσο και τους άλλους. Γιατί όμως συνέβη αυτό; Τα αυξημένα επίπεδα εγρήγορσης που χαρίζουν τα ποτά με καφεΐνη μπορεί να σχετίζονται με τα αποτελέσματα, όπως υποθέτουν οι συγγραφείς του άρθρου.

Μετά το πείραμα, ζητήθηκε από όλους να αναφέρουν το επίπεδο εγρήγορσης που ένιωθαν και όσοι είχαν πιει κανονικό καφέ ένιωθαν ότι είχαν περισσότερη ενέργεια από εκείνους που ήπιαν καφέ χωρίς καφεΐνη, χωρίς βέβαια να το γνωρίζουν.Έτσι, οι επιστήμονες συμπέραναν ότι η εγρήγορση κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν πιο θετικά με τον εαυτό τους και τους άλλους σε περιβάλλον ομάδας.

Αυτή η εγρήγορση τους κάνει να συνεισφέρουν περισσότερο και να έχουν μια θετικότερη στάση. Επίσης, είχαν την τάση να μιλούν περισσότερο, να είναι πιο συγκεντρωμένοι στο θέμα της συζήτησης και να μην πλατειάζουν όσο έκαναν οι συμμετέχοντες που δεν είχαν καταναλώσει καφεΐνη.

Photo: Author/Depositphotos

Πηγές

Αναδημοσίευση από: http://enallaktikidrasi.com